കുഞ്ഞിക്കിളിയുടെ സ്വപ്നം

നീയെനിക്കേകിയ സ്നേഹത്തിൻ 

കുഞ്ഞിളം ചിറകുകളിൽ 

പുളകിതയായ് മതിമറന്നു 

ഞാനെൻ ചിത്തമാകാശമാക്കി -

യൊരു പറവയായ് പറന്നുയർന്നു,

ദൂരെ ...... ദൂരെ.... 

വർണ്ണാഭമാം അനന്തതയിൽ 

എല്ലാം മറന്ന് ...എന്നെ മറന്ന്. 

ആകാശത്തിൽ നക്ഷത്രമായ്‌,

ഭൂമിയിൽ പുൽക്കൊടിയെ ചുംബിക്കും

മഞ്ഞുതുള്ളിയായ്,

പൂക്കളിൽ ശലഭവും

മഴമേഘങ്ങളിൽ നിറങ്ങൾ        

ചാർത്തും മഴവില്ലുമായി. 

നദികളിൽ കളകളമൊഴുകു-

മലയായ്...  ആഴിയായി,

കടലിൽ കരയെ പുണരും 

തിരമാലയായി. 

പകലിന്റെ അരുണിമയായ്,

നിശയുടെ നിലാവായി,

നിന്റെ കൈക്കുള്ളിലെ 

കുഞ്ഞിക്കിളിയായ്,നിന്നിലെ 

പ്രണയിനിയായി .... 

എല്ലാം മറന്നു ഞാൻ 

എന്നെ മറന്നു ഞാൻ 

വിഫല സ്വപ്നത്തിൻ 

മിഴികൾ മെല്ലെ തുറക്കവേ 

ഈറനാം മിഴികൾ അറിയുന്നു തൻ-

സ്വപ്നത്തിൻ വ്യർത്ഥത. 

ഇനിയെന്തു മോചനം 

എന്നുൾ വിളി പൊരുളാൽ 

എന്നിലേക്കൊതുങ്ങി ,

എൻ കുഞ്ഞികൂട്ടിലെ 

ബന്ധനത്തിൽ ചിറകരിഞ്ഞ 

ബന്ധനസ്ഥയാം പറവയായ് ഞാൻ  
സുമ എഴുത്തച്ഛൻ